W jaki spos?b nasi rodzice nas dyscyplinowali? Albo raczej, w jaki spos?b w?wczas jako dzieci postrzegali?my kary i upomnienia? Nie s?dz?, by?my pos?ugiwali si? poj?ciami takimi jak: dyscyplinowanie, rodzicielska psychologia, syndrom, zaburzenie, i tym podobne.
Gdy byli?my dzie?mi, ?ycie nigdy nie by?o fair. Nie uznawali?my, ?e post?powanie wobec nas mo?e by? sprawiedliwe. Natychmiast por?wnywali?my nasz? sytuacj? do naszego rodze?stwa , kt?rzy naszym zdaniem, byli zawsze lepiej traktowani. Ka?d? kar? lub ?konsekwencj?? postrzegali?my jako zbyt surow? i nie byli?my zbyt introspektywni i gotowi do analizowania naszych w?asnych czyn?w.
A nast?pnie stali?my si? rodzicami.
Wtedy zdali?my sobie spraw?, ?e gdy mamy do czynienia z dzieci?cym poj?ciem “fair”, nigdy nie uda nam si? tego rozwi?za?. Ka?de dziecko jest inne. Owszem, mo?emy je umie?ci? w tym samym domu, a nawet w tym samym pokoju, ale ka?de z nich jest odr?bnym ?wiatem. Ka?de jest zaprogramowane inaczej. W takim razie jak mo?emy je traktowa? w ten sam spos?b?
My, jako rodzice jeste?my w stanie zrozumie? naiwne oczekiwanie naszych dzieci, aby wszystko odbywa?o si? wed?ug tego, co one uwa?aj? za odpowiednie.
Nasze dzieci, jednak nie s? w stanie poj?? ca?ej z?o?ono?ci, zwi?zanej z post?powaniem dyscyplinarnym wobec nich.
Czasami chcemy by nasze dzieci otrzyma?y pewn? nauczk?; innym razem chcemy, aby nauczy?y si? przezwyci??y? przeszkody, by osi?gn??y wy?szy poziom samorealizacji.
Czasami wyja?niamy dziecku, jakie korzy?ci p?yn? z podj?cia nowego wyzwania, innym razem mo?emy zachowa? to dla siebie, w nadziei, ?e dziecko b?dzie w stanie kiedy? samo to zrozumie?.
Zrozumia?em filozofi? wychowawcz? mojej matki, dopiero po trzydziestu latach i gdy sam ju? znalaz?em si? za kierownic? w charakterze rodzica i musia?em obra? jaki? kurs nawigacyjny wobec moich pi?ciorga dzieci.
Pewnego dnia zadzwoni?em do mojej mamy i po prostu powiedzia?em: dzi?kuj?.
Dzi?ki tej nowej perspektywie, zyska?em inny wgl?d w moj? m?odo??. To pozwoli?o mi na ?wie?y pogl?d na temat mojej przesz?o?ci i da?o mi mo?liwo?? wyra?enia wdzi?czno?ci wobec mojej mamy, kt?ra podarowa?a mi swobod? dojrzenia do r??nych wniosk?w samodzielnie.
Po co tak filozofuj? o rodzicielstwie i wychowywaniu?
(Dwarim 8:5): I powiniene? rozwa?y? w swoim sercu, ?e tak jak wychowuje cz?owiek swego syna, tak Pan B?g tw?j Ci? poucza.
Moj?esz po czterdziestu latach zmaga? zwraca si? do nowego pokolenia z takim przekazem: “Zawsze byli?cie dzie?mi Bo?ymi. Uznajcie zalety tego statusu oraz we?cie na swoje barki odpowiedzialno?? jaka z nim si? wi??e. Gdy macie wra?enie ?e to nie jest fair, zastan?wcie si? jak by?cie sami pouczali w?asne dzieci?”