To ju? druga Parsza, kt?rej akcja toczy si? pod koniec naszej czterdziestoletniej tu?aczki przez pustyni?. W ubieg?ym tygodniu odeszli Moj?esz i Aaron, w tym spotykamy ich nast?pc?w. Pinchas, od kt?rego imienia pochodzi tytu? Parszy, i Jozue obci??eni zostali brzemieniem wprowadzenia Dzieci Izraela do ziemi obiecanej. Mo?emy zobaczy? tutaj znacz?c? zmian? w strukturze ?ydowskiego przyw?dztwa i w charakterach naszych lider?w. Moj?esz i Aaron byli bra?mi i pasterzami. Pinchas i Jozue s? wojownikami, zwiadowcami i nie ??cz? ich wi?zy krwi. Mamy tutaj do czynienia z gruntown? przemian? i ustanowieniem zawodowego ?ydowskiego przyw?dztwa. Kiedy przewodzi? nam Moj?esz, Dzieci Izraela by?y stadem prowadzonym przez pastersk? rodzin?. Pod w?adz? Jozuego jeste?my armi? prowadzon? przez dow?dc? i najwy?szego kap?ana, kt?rzy nie toleruj? ?adnej niesubordynacji. Takiego w?a?nie przyw?dztwa potrzebowali?my, ?eby podbi? ziemi? Izraela i osiedli? si? na niej. Jednocze?nie jednak rozmy?a si? nasza spo?eczna sp?jno??. Tak d?ugo, jak mieli?my narodowy projekt, trzymali?my si? razem. Gdy si? sko?czy?, sko?czy?o si? tak?e nasze po??czenie z reszt? narodu. Nasz narodowy potencja? to rozumienie, ?e jeste?my nieustaj?co zaanga?owani w narodowy projekt. Projekt kt?ry polega na mi?o?ci do B!ga wyra?an? poprzez s?u?b? innym i na s?u?bie B!gu, wyra?an? poprzez wzajemn? mi?o??.
Szabat Szalom!
Z mi?o?ci?, Yehoshua
t?um. Jojo Wrze?niowska