Bamidbar (Księga Liczb 16:1 – 18:32)
Korach jest dobrze znaną Parszą ze względu na bogate postacie i dramatyczne wydarzenia. Na poziomie literackim jest to absolutnie niezbędna część Tory, tak bardzo, że Miszna umieszcza dół, który pochłonął Koracha i jego spiskowców na liście dziesięciu rzeczy, które zostały stworzone o zachodzie słońca tuż przed końcem stworzenia. Jednak w kontekście otaczających Parszy wydaje się to zbędne. Podczas gdy historia Koracha i zainspirowanego przez niego buntu jest wspaniałym tematem dla studentów Tory, dotyczy ona okresu, który nie ma znaczenia dla nas jako Narodu. Grzech wysannikw inaczej zwanych szpiegami, miał miejsce w poprzedniej Parszy, a wraz z nim nasze potępienie na spędzenie i umieranie trzydziestu ośmiu lat na pustyni. z przyszłego tygodnia rozpoczyna się pod koniec tych trzydziestu ośmiu lat. Nasza Parsza rozgrywa się podczas tych trzydziestu ośmiu lat, podczas których wszystko, co naprawdę robimy, to umieranie. Co jest tak istotnego w tej Parszy, że została umieszczona w Torze?
Pierwszą odpowiedzią, jaką proponuję, jest to, że Parsza z tego tygodnia ma nas nauczyć, że nawet umierający ludzie muszą żyć. Oznacza to, że chociaż Mosze nie był już odpowiedzialny za poprowadzenie tego pokolenia do ziemi Izraela, nadal musiał im przewodzić i pomagać im znaleźć sens w ich życiu. Podczas gdy wszystkie fizyczne potrzeby Izraela zostały już zaspokojone, całkowicie zapomniano o ich potrzebach duchowych. Dzień po tym, jak Izrael odwrócił się od granicy Izraela, powinni byli zacząć formować armię i studiować prawa obowiązujące przy wejściu do ziemi Izraela, aby dać temu pokoleniu jakiś sposób na połączenie się z przyszłością, a nie pozostawiać ich samych z ich przeszłymi niepowodzeniami. W rzeczywistości trzydziestoośmioletni wyrok śmierci wyznaczył idealny termin na zakończenie przygotowań do podboju i zasiedlenia Izraela.
Po drugie, Parsza z tego tygodnia mówi o sile przywódców i niewykorzystanym potencjale. Nie wydaje się rozsądne, by Parsza Korach była jedynym momentem, w którym dzieci Izraela są niespokojne i zbuntowane podczas trzydziestu ośmiu lat spędzonych na pustyni. Jeśli poprzednie dwa lata mają być postrzegane jako przykład, to zaczęliśmy narzekać i buntować się co trzecią podróż. Dlaczego więc dwa bunty w naszej Parszy zostały zapisane dla potomnych?
Korach inspiruje bunt w plemieniu Lewiego, a po jego stłumieniu cały Naród staje się wzburzony śmiercią i zniszczeniem emanującym z Miszkanu i kwestionuje przywództwo całego Izraela. Dzieci Izraela były w bardzo podekscytowanym stanie po tym, jak zostały skazane na śmierć na pustyni, Korach rozpoznał to i wykorzystał ich emocje do osiągnięcia osobistych korzyści. W ten sposób poniósł podwójną porażkę, nie udało mu się niczego zyskać i ostatecznie poniósł jedną z najgorszych śmierci odnotowanych w Torze, ale jego prawdziwą porażką było to, że nie rozpoznał prawdziwego potencjału chwili. Izrael był gotowy do prawdziwej pokuty za swój grzech odrzucenia ziemi Izraela. Korach mógł poprowadzić nas do naturalnego odrodzenia, zyskując zaszczyt, którego pragnął i przywracając Dzieci Izraela do naszego domu. Parsza Korach jest zawarta w Torze, aby pokazać nam, że B!g nie przypieczętował i nie przypieczętowuje naszego losu, na dobre lub złe, zawsze pozostaje w naszych rękach, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy.
Szabat Szalom!
Z miłością,
Yehoshua Ellis
