W trzeciej aliji naszej Parszy, kiedy Noach, jego rodzina oraz zwierzęta dryfowali w arce przez sto pięćdziesiąt dni, Tora mówi nam, że B!g pamięta o nich. Nie jestem w stanie tego zrozumieć, świat jest pokryty ośmioma metrami wody, cóż innego mogłoby jeszcze zajmować B!ga? A bardziej proroczo, czy B!g może o czymś zapomnieć? A jeśli nie,
to co to znaczy, że B!g pamiętał o Noachu?
Wydaje mi się, że werset ten napisany jest z perspektywy Noacha. Od pięciu miesięcy Noach pracuje na arce karmiąc zwierzęta i usuwając obornik. Z dnia na dzień czuje się on coraz bardziej samotny i zapomniany. Kiedy przestał padać deszcz, zmieniło się jego nastawienie, wiedział wówczas, że B!g nie zapomniał o nim. B!g nie mógł zapomnieć
o Noachu, nawet jeśli Noach o tym wiedział, to na pewno tego nie czuł.
Dla nas wszystkich bardzo ważna jest pamięć o tym, że kochamy innych, lecz być może ważniejsza jest pamięć o tym, że i nas kochają, a także znalezienie sposobów
na poznanie tej miłości.
