Parsza w tym tygodniu rozpoczyna si? od opisu dw?ch nakaz?w, kt?re mo?na realizowa? jedynie na ziemi Izraela. Jest to ceremonia ofiarowania pierwszych plon?w i oddzielenie dziesi?cin. Obydwie micwy wykonuje si? z rado?ci?, celebruj?c bogactwo, kt?rym obdarowa? nas B!g. Obydwie poprzedzane s? specjalnymi b?ogos?awie?stwami. Znacz?ce, ?e b?ogos?awie?stwa te, cho? radosne w swojej naturze, odwo?uj? si? do tragicznych wydarze? z przesz?o?ci. Gdy ofiarowujemy pierwociny, wspominamy chwile kiedy inni podejmowali pr?by unicestwienia naszego narodu. Gdy przekazujemy dziesi?ciny o?wiadczamy, ?e nie by?y jedzone w czasie ?a?oby. Dlaczego przywo?ujemy tragedie w czasie triumfu? I jaki jest problem z jedzeniem dziesi?cin podczas ?a?oby po naszych bliskich?
Nasza tradycja ceni rado??. Jeste?my zobligowani do radowania si? podczas ?wi?t, zobligowani, by pom?c cieszy? si? oblubie?com i wypatrywa? rado?ci z wype?nionego spokojem osiedlania si? na naszej ziemi. Ta rado?? zawsze niesie ze sob? pami?? tragedii, kt?ra pomaga nam u?wiadomi? sobie jak bardzo szcz??liwi jeste?my teraz, a jednocze?nie zapobiega przekszta?ceniu si? rado?ci w przesadzony hedonizm. Co jest wi?c nie tak z przywo?ywaniem tej rado?ci w czasie ?a?oby? Rado?? nie jest zaprzeczeniem smutku, jest jego transformacj?. Najwi?ksz? przeszkod? w prze?ywaniu rado?ci jest zakaz prze?ywania straty, zakaz, kt?rym sami sobie obarczamy. W tym tygodniu widzimy, ?e ca?a rado??, nawet ta towarzysz?ca wype?nianiu przykaza?, musi by? trzymana w ryzach i rozumiana jako urzeczywistnienie tragedii, kt?re prze?yli?my, a nie jako ich zaprzeczenie.
Szabat Szalom!
Oby?my zostali zapisani w Ksi?dze ?ycia!
Z mi?o?ci?,
Yehoshua
t?um. Jojo Wrze?niowska
