W tym tygodniu po raz ostatni widzimy dzieci Izraela, gdy s? tylko dzie?mi Izraela. W kolejnych tygodniach b?dziemy mieli do czynienia ju? nie z dwunastoma synami jednego cz?owieka, ale z narodem i plemionami Izraela. Ostatnim dzie?em Jakuba-Izraela przedstawionym w naszej Parszy jest pob?ogos?awienie syn?w i stworzenie przez to wzoru, niezb?dnego do budowy przysz?ej, narodowej integracji. B?ogos?awi?c syn?w w sw?j wyj?tkowy spos?b, Jakub uwidacznia naturaln? wsp??zale?no?? ich wi?zi i konieczno?? wsp??pracy. Dzieli w istocie b?ogos?awie?stwo, kt?re otrzyma? od ojca i obdarza nim swoich syn?w.?
Czytaj?c w przesz?o?ci b?ogos?awie?stwo Jakuba, podkre?la?em nasz obowi?zek dopasowania si? do reszty narodu. Rozumia?em, ?e mo?emy by? jednym narodem tylko na drodze wzajemnego kompromisu. Pot?g? i wyzwaniem jakubowego b?ogos?awie?stwa jest zaakcentowanie wsp?lnoty celu, nie metody. B?ogos?awie?stwo Jakuba wymaga od ka?dego z nas, by?my byli w najwi?kszym stopniu indywidualistami, by?my wzmacniali swoich braci poprzez bycie innymi ni? oni. Jakub b?ogos?awi nas, ?eby?my dostrzegli, ?e jedyn? drog? do tworzenia tkanki narodu jest rozwijanie przez ka?dego z nas w?asnej, unikalnej ?cie?ki, w ka?dym jej wymiarze.
Szabat Szalom!
Z mi?o?ci?,
Yehoshua